Les chercheurs de coquillages de Rosamunde Pilcher

À la recherche de lectures romantiques intéressantes ces derniers jours, j’ai erré un peu ici et là, mais j’ai finalement décidé d’opter pour quelque chose de sûr et sécurisé dans ce genre, à savoir Rosamunde Pilcher. Bien sûr, dans le cas de la romance de ses livres, je ne pense pas que cela ait beaucoup à voir avec les romances produites en série qui dominent de nos jours, c’est quelque chose de différent. L’élément amoureux est dominant mais pas sous la forme de la grande passion qui anime les protagonistes et les pousse à prendre des décisions irrationnelles, c’est quelque chose de plus calme, de plus mature, de plus conscient, quelque chose de réel qui n’a donc pas toujours une fin heureuse. Il y a un sentimentalisme exprimé à travers des descriptions délicates et poétiques, mais il y a une retenue de l’auteur qui évite de tomber dans le ridicule.

Dans cet esprit – et en le confirmant par la suite – j’ai commencé à lire un livre qui s’articule principalement sur deux périodes, avant et pendant la Seconde Guerre mondiale et jusqu’au milieu des années 1980. Deux époques complètement différentes et deux situations qui n’ont apparemment rien de commun, la seule chose en commun est que dans les deux époques – même dans les années 80 matérialistes – certaines personnes vivaient leur vie avec un vrai romantisme, recherchant l’amour et l’amitié, appréciant la nature et les petits plaisirs, aimer vraiment l’art, mettre la renommée et la richesse au second plan. Un autre point commun était qu’ils avaient contre eux des gens frivoles qui n’appréciaient rien, n’aimaient pas vraiment et n’avaient pas pour but de leur vie quelque chose d’insignifiant, se rendant ainsi eux-mêmes et leur propre peuple malheureux. La protagoniste de notre histoire, Penelope, est une de ces personnes romantiques, la fille d’un peintre célèbre, qui veut vivre ses dernières années en restant fidèle à ses idées, en cultivant son jardin, en profitant de toutes les joies qu’elle peut, en se souvenant d’elle passé, admirant les quelques tableaux laissés par son père. Autour d’elle, il y a des gens avec des perceptions similaires qui affrontent stoïquement les difficultés et admirent la beauté qu’ils voient autour d’eux, les uns et les autres étant dominés par l’amour et le respect et offrant au lecteur des moments très tendres et sensibles. Deux de ses trois enfants, cependant, ne sont pas comme ça, ayant hérité de ce comportement de leur père et, par tous les moyens, essayant de servir leurs fins égoïstes, ont bouleversé Sweet Penelope et l’ont frustrée. Mais comme toutes les personnes romantiques, cependant, notre héroïne n’a pas envie d’elle-même et fait ses projets altruistes, qui vont souvent à l’encontre de ce qui est considéré comme raisonnable, et à travers eux l’auteur nous entraîne dans un voyage doux-amer vers les émotions les plus belles et les plus nobles, dans les tragiques mais aussi les beaux moments du passé, dans les images de Cornouailles, un voyage en compagnie de personnages merveilleux.

Bref, dans ce livre j’ai trouvé ce que je cherchais pour assouvir mon humeur romantique de fin d’été, une histoire romantique – ou une série de telles – écrite à la manière merveilleuse de Rosamunde Pilcher qui sait enchanter le lecteur, pour le remplir de belles images et lui montrer comment aborder la vie avec courage et optimisme, quelles que soient les difficultés qu’il puisse rencontrer sur son chemin.

Rosamunde Pilcher σε κάτι μεγάλη σχέση μαζικής διαφορετικό. το στοιχείο του έρωτα αλλά όχι με τη μορφή του που παρασέρνει τους τους σπρώχνει παράλογες αποφάσεις, είναι κάτι πιο ήρεμο, πιο ώριμο, πιο συνειδητοποιημένο, κάτι αληθινό και για αυτό δεν έχει πάντα ευτυχή κατάληξη. , , , μία συγγραφέα που προς τη γελοιότητα .

υπόψη – και επιβεβαιώνοντας τα στη συνέχεια – ξεκίνησα την ανάγνωση που εξελίσσεται κυρίως σε δύο χρονικές περιόδους, πριν και κατά τη διάρκεια Παγκοσμίου της ’80. εποχές εντελώς διαφορετικές και δύο καταστάσεις που δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη, το μόνο κοινό είναι ότι και στις δύο εποχές – ακόμα και στην υλιστική δεκαετία του ’80 – κάποιοι άνθρωποι ζούσαν τη ζωή τους με έναν πραγματικό ρομαντισμό, αναζητώντας την , απολαύσεις, τέχνη, δεύτερη την τα πλούτη. είχαν ματαιόδοξους δεν εκτιμούσαν τίποτα, δεν αγαπούσαν πραγματικά και έβαζαν σκοπό στη ζωή τους οτιδήποτε ανούσιο, δυστυχισμένους ίδιους και δικούς τους ανθρώπους.

της ιστορίας μας, η Πηνελόπη, είναι ένας από αυτούς τους ρομαντικούς ανθρώπους, κόρη ενός διάσημου ζωγράφου, που θέλει να ζήσει τα τελευταία της χρόνια μένοντας πιστή στις ιδέες της, καλλιεργώντας τον της, απολαμβάνοντας όσες χαρές υπάρχουν για αυτήν, αναπολώντας το , . υπάρχουν άνθρωποι με παρόμοιες αντιλήψεις που αντιμετωπίζουν στωικά τις δυσκολίες την ομορφιά όταν την βλέπουν γύρω τους, με τη μεταξύ τους επαφή να κυριαρχείται από αγάπη και και να στον αναγνώστη μερικές πολύ τρυφερές και ευαίσθητες στιγμές. από τρία της παιδιά, , δεν είναι καθόλου έτσι, κληρονομήσει αυτή τη συμπεριφορά από τον πατέρα τους, και με κάθε τρόπο, προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς, αναστατώνουν την γλυκιά Πηνελόπη και τη γεμίζουν απογοήτευση. οι ρομαντικοί άνθρωποι, όμως, ηρωίδα μας δεν πτοείται για πολύ και καταστρώνει τα ανιδιοτελή σχέδια της, που πολλές φορές πηγαίνουν κόντρα σε αυτό που θεωρείται λογικό, και μέσα από αυτά η μας οδηγεί σε ένα γλυκόπικρο ταξίδι στα πιο όμορφα και ευγενή , , της Κορνουάλης, χαρακτήρες.

λίγα λόγια σε αυτό το βιβλίο βρήκα αυτό που ζητούσα για να ικανοποιήσω τη ρομαντική διάθεση που μου προκαλεί το τέλος του καλοκαιριού, μία ρομαντική ιστορία – ή μία σειρά από τέτοιες – υπέροχο τρόπο Rosamunde Pilcher , τον γεμίζει με όμορφες του αντιμετωπίζει τη με θάρρος και , όσες δυσκολίες και δρόμο του.